Over ontmoedigd raken en uitstelgedrag
Laat je inspireren door de fouten van een ander
Ik heb vele redenen om deze blog te schrijven maar de voornaamste is denk ik wel omdat het louterend werkt om van je af te schrijven als je iets stoms hebt gedaan. En dat heb ik. Laat me je meenemen in mijn leermoment...
Twee jaar geleden heb ik mijn studie psychologie aan de universiteit weer opgepakt na 29 (!) jaar. Omdat ik al en HBO-opleiding heb gedaan in de studierichting nam ik contact op met de studieadviseur over eventuele vrijstellingen. Ik kreeg als reactie dat mijn HBO-studie best lang geleden is (afgerond in 1998), maar dat ik het kon proberen. Ze adviseerde me om te kijken aan de hand van mijn diploma en cursusbeschrijvingen van de vakken die ik had gevolgd of er bepaalde cursussen zijn die overeenkomen met de bachelor Psychologie. Als er een 80% overlap is, dan wordt een cursus vrijgesteld.
Na een snelle oriëntatie liet ik me ontmoedigen. Ik zag de overlap niet. Ik had nooit arbeids- en organisatiepsychologie gedaan. Of kwalitatief onderzoek. Het enige dat ik kon bedenken was dat ik misschien in aanmerking kon komen voor vrijstelling voor vrije keuzevakken. Maar die kwamen pas in het derde jaar, dus ik zou wel zien.
En zo stond "Vrijstelling aanvragen" 2,5 jaar lang op mijn (lange termijn) to do lijst terwijl ik bezig was met alle vakken van het curriculum van het eerste en tweede jaar.
Stop met uitstellen!
Een paar weken terug vond ik dat ik het lang genoeg had uitgesteld en waagde ik een poging om vrijstelling te krijgen voor wat keuzevakken.
Ik schreef een brief waarin ik bijna smeekte om mijn ruim 7000 uur aan studie in de richting psychologie te erkennen, maar ik had er nog steeds niet echt vertrouwen in dat ik het zou krijgen. "Why?" denk ik achteraf.
De uitkomst van mijn verzoek had ik niet aan zien komen.
Ik kreeg vrijstelling. Voor 6 van de 9 keuzevakken. Maar ook voor 7 vakken die ik al lang had afgerond in het eerste en tweede jaar! Ik kon mezelf wel voor m'n kop slaan! Waarom heb ik me laten ontmoedigen en waarom heb ik het aanvragen van vrijstelling zo lang uitgesteld?
Als ik meteen aan het begin die vrijstellingen had aangevraagd dan was ik nu bijna klaar geweest met m'n studie. Besef effe!
You live you learn
Mensen maken fouten, doen domme dingen en stappen in valkuilen.
Maar als we leren van onze fouten dan is het in elk geval niet voor niets geweest. Dus mijn 'lessons learned' zijn in dit geval:
Laat je niet ontmoedigen; ga er gewoon voor!
Niet door iets waar je tegenop ziet. Of iets waarvan je denkt dat je het toch niet krijgt. Iets wat moeilijk is.
In mijn werk als loopbaancoach kom ik het vaak tegen dat mensen zich laten ontmoedigen. Bijvoorbeeld bij sollicitaties. Dan staan er allerlei functie-eisen in zo'n vacaturetekst en dan denken mensen al snel "Laat maar". Er zullen altijd goede redenen zijn waarom je niet in aanmerking komt voor een functie. Maar realiseer je dat een werkgever ook op zoek is naar een speld in een hooiberg. Want niemand voldoet ooit aan het ideale plaatje.
Bedenk dan: "Nee heb je, ja kun je krijgen", "Niet geschoten is altijd mis" of "Kinderen die NIET vragen worden overgeslagen"
Gun jezelf gewoon het op je bek gaan omdat je iets wel hebt geprobeerd in plaats van dat je iets niet hebt geprobeerd.
Stel niet uit, maar doe het meteen!
In mijn casus is het heel simpel: als ik niet had uitgesteld had me dat een hoop tijd en geld gescheeld.
Ook uitstelgedrag zie ik vaak in mijn praktijk. Bijvoorbeeld bij het schrijven van een sollicitatiebrief, of het plegen van een telefoontje. Mensen nemen zich wel voor om iets te doen, maar maken het niet concreet, zetten het niet op de planning of in hun agenda en uiteindelijk gebeurt het niet. En zo blijft de to do lijst lang. Want er wordt niets weggestreept.
Moraal van dit verhaal
Zowel voor het ontmoedigd raken als het uitstelgedrag is er een goede remedie: kom in actie.
Durf er voor te gaan. Doorbreek de cirkel van uitstellen. Het kan helpen om te beginnen met een kleine, eerste, haalbare stap. Doorbreek de verlammende gedachte dat alles in één keer moet gebeuren. Begin met een eenvoudige taak of een klein deel van een groter project. Dit geeft je direct het gevoel van vooruitgang en vermindert de druk.
Zorg voor structuur en overzicht. Stel duidelijke doelen en plan je dag op een manier die je taken opsplitst in beheersbare stappen. Een concrete planning helpt om je energie te richten en voorkomt dat je door de bomen het bos niet meer ziet (en er dus maar niet aan begint).
En tot slot: wees mild en vriendelijk voor jezelf. Zelfkritiek voedt ontmoediging. Herken dat fouten en tegenslagen normaal zijn en probeer jezelf te behandelen zoals je een vriend zou behandelen, met begrip en geduld.
En natuurlijk kun je altijd bij een van onze coaches terecht als je hierbij wat ondersteuning nodig hebt. Wij zijn tenslotte ervaringsdeskundigen;)
Contact naar aanleiding van deze blog? Laat je gegevens achter...
Bureau Geel Coaching verzorgt één-op-één coachingstrajecten op het gebied van loopbaanvraagstukken, werk-privé balans, stressmanagement, burn-out, zelfbeeld, zelfvertrouwen en persoonlijke effectiviteit.
